Uważność pozytywnie wpływa na ludzi, poprawiając ich samopoczucie, pamięć roboczą czy zdolność rozwiązywania problemów oraz poprawiając funkcjonowanie relacji (Creswell, 2017). Ponadto badania w środowisku organizacyjnym wykazały, że zwiększa to wydajność pracy, obywatelstwo, zachowania, kreatywność, wydajność w negocjacjach, relacje międzyludzkie i satysfakcję z pracy (np. Dane i Brummel, 2014; Mesmer Magnus i in., 2017; Reb i in. ., 2015; Sutcliffe i in., 2016).

Z drugiej strony środowisko naturalne chroni człowieka przed wpływem stresorów środowiskowych i wywołuje silniejsze reakcje uspokajające oraz ogólną redukcję fizjologicznych objawów stresu (przegląd zob. Kondo i in., 2018). Ponadto ekspozycja na naturalne sceny łagodzi negatywne skutki stresu, zmniejszając zły nastrój i jednocześnie wzmacniając pozytywne emocje (przegląd zob. Ohly i in., 2016) bardziej niż środowiska miejskie.

Natura ma nie tylko bezpośredni wpływ na regenerację po stresie i zmęczenie psychiczne, ale może również wywierać pośredni wpływ, służąc jako bufor chroniący przed wpływem stresujących wydarzeń na zdrowie (Berto, 2014; Hofmann i in., 2018).

Osoby wystawione na działanie środowiska naturalnego mogą odczuwać stany przypominające uważność (Lymeus i in., 2017). Doświadczenia w przyrodzie mogą wspierać stany medytacyjne poprzez delikatną fascynację i przebywanie z dala (dwie cechy natury, które pomagają ludziom wyjść ze stresu) (Kaplan, 2001). Podejście do treningu uważności, które opiera się na właściwościach regenerujących w środowisku naturalnym, może pomóc początkującym ze stresem lub problemami z koncentracją w medytacji bez wysiłku (Lymeus i in., 2018).